Dante Alighieri to nie tylko włoski poeta, ale także polityk, filozof, tercjarz franciszkański, humanista i kodyfikator języka włoskiego.
Urodził się on we Florencji w maju lub czerwcu 1265 roku. Jego rodzina należała do niższej warstwy arystokracji. Nazwisko Alighieri wywodzi się od gockiego Aldiger, które nosiła babka Dantego. Dante Alighieri studiował literaturę, teologię, gramatykę, retorykę i filozofię. Był członkiem ruchu poetyckiego o nazwie: Dolce stil nuovo. W owym czasie przeżył swoją największą, nieszczęśliwą miłość. Wybranką jego serca byłą Beatrycze Portinari. To właśnie ona była pierwowzorem tej, która w „Boskiej komedii” przeprowadza go przez Niebo. Niestety Beatrycze zmarła, mając zaledwie 25 lat. Po tym fakcie Dante rozpaczał i uciekł w hulaszczy tryb życia. Ustatkował się dopiero koło 1285 roku, kiedy to ożenił się z Gemmą di Manetto Donati. Miał z nią troje lub czworo dzieci. W latach 1295-1300 zaangażował się w działania polityczne. Powołano go nawet na urząd priora (1300 r.).
Dante Alighieri żył w ciężkich czasach walki cesarstwa z papiestwem. Ostatecznie podział Florencji wyklarował się na dwie frakcje Gwelfów:
W 1302 r. doszło do przejęcia władzy we Florencji przez Gwelfów Czarnych. Dante, jako zwolennik Białych, musiał opuścić swoje rodzinne miasto. Został on oskarżony, skazany na grzywnę oraz dwa lata wygnania. Nigdy nie zapłacił grzywny, przez co ściągnął na siebie karę w postaci dożywotniego wygnania z Florencji. Przez resztę życia tułał się po różnych dworach Włoch, rozwijając przy tym swój talent pisarski. Nigdy nie powrócił do Florencji. Zmarł 13 lub 14 września 1321 roku w Rawennie.
Jego największe i najbardziej znane dzieło to „Boska komedia”. Dante napisał je na wygnaniu. Fakt przymusowego opuszczenia swego miejsca urodzenia przyczynił się do stworzenia tego utworu. Znajdziemy w nim osobiste losy autora, a także rozgoryczenie sytuacją panującą w ojczyźnie. Innymi dziełami Dantego Alighieri były:
Zostaw komentarz