Apostrofa, czyli z gr. „apostrophé” – zwrot (do kogoś) stosowany w utworze poetyckim. Charakteryzuje się ona bezpośrednim, często uroczystym zwróceniem się do osoby, wydarzenia, bóstwa, idei, przedmiotu lub pojęcia (np. „Litwo, Ojczyzno moja…”), a także podniosłym, niekiedy patetycznym stylem.
Apostrofy znano już za czasów Homera, który bardzo często wykorzystywał ten środek stylistyczny w swoich utworach (np. „Muzo! Męża wyśpiewaj…”). W epoce średniowiecza apostrofę stosowano nagminnie, praktycznie we wszystkich utworach , bez względu na gatunek. Także w XIX wieku ten środek stylistyczny był bardzo popularny, przede wszystkim w liryce, czego dowodem jest m.in. „Oda do młodości” Mickiewicza.
Apostrofa ma za zadanie wprowadzenie odbiorcy w odpowiedni nastrój. Szczególnym przypadkiem apostrofy jest inwokacja. Apostrofa wykorzystywana jest również w mowie potocznej (np. w mowach okolicznościowych, przemówieniach) i wyodrębnia się ją za pomocą wołacza lub mianownika w formie wołacza ustawionego na początku zdania.
Zostaw komentarz