Sofokles urodził się ok. 496 roku p.n.e. w gminie Kolonos w Attyce. Był politykiem, kapłanem, dowódcą wojsk, aktorem oraz przede wszystkim dramaturgiem. Już za życia jego współobywatele czcili go jak bohatera. Miał żonę – Nikostratę, obywatelkę ateńską, z którą miał syna – Jofona. Posiadał także kochankę imieniem Theoris oraz nieślubnego syna – Aristona.
Sofokles pochodził z bogatej rodziny kupieckiej. Jego ojcem był Sofillos, który prowadził warsztat rzemieślniczy. Sofokles został wykształcony w myśl kalokagatii, czyli harmonijnego łączenia zalet duchowych z cielesnymi. W czasie swojej edukacji poznał on poezję wielkich twórców, gimnastykę, muzykę i taniec. W wieku 15-16 lat został kierownikiem chóru chłopców.
Mając 28 lat, po raz pierwszy odważył się stanąć do zawodów dionizyjskich (468 rok p.n.e.). Otrzymał wówczas główną nagrodę, pokonawszy samego Ajschylosa. Z czasem przejął jego pozycję w Atenach i stał się jednym z najbardziej szanowanych mieszkańców tej starożytnej metropolii.
Jego przyjaciółmi byli: Herodot i Perykles. Sofokles był również kapłanem boga Asklepiosa oraz herosów: Amynosa i Halona. Pełnił także funkcję stratega (stanowisko w służbie publicznej w administracji ateńskiej) i skarbnika Związku Delijskiego. Dzięki tym stanowiskom ten grecki tragik posiadał wysoki status majątkowy. W 440 roku p.n.e. wraz z Peryklesem brał udział w tłumieniu buntu na Samos.
Ze 123 tragedii Sofoklesa w całości zachowało się jedynie 7:
Do dziś istnieją fragmenty tragedii i dramatów satyrowych Sofoklesa (m.in. „Cyklopi”, Tropiciele”, „Ifigenia”, „Pandora”, „Syzyf”, „Minos”).
Sofokles do tragedii wprowadził trzeciego aktora oraz monolog, zwiększył liczebność chóru z 12 do 15 osób, rozbudował scenografię, zminimalizował rolę chóru do komentowania i obserwacji, a także zredukował wpływ bogów na losy bohaterów.
Twórczość tego wybitnego starożytnego dramaturga cechowała się fatalizmem, konserwatyzmem, patriotyzmem i religijnością. W tragediach Sofoklesa większe znaczenie ma wola ludzka niż boska, co też stanęło w opozycji do poprzedzającego go Ajschylosa. Jego dzieła cechowały się prostotą stylu. Sofokles ukazał ludzką stronę postaci, omylnych, pełnych sprzeczności, toczących walkę między złem a dobrem. Wszystkim zaś rządziło fatum.
Sofokles zmarł w 406 roku p.n.e. w Atenach.
Zostaw komentarz