„Granica” Zofii Nałkowskiej została wydana po raz pierwszy w 1935 roku. Autorka przedstawiła w swoim dziele losy Zenona Ziembiewicza, inteligenta pochodzenia ziemiańskiego. Pokazuje jego rozwój od radykalnego studenta po prezydenta miasta strzelającego do robotników. Stopniowe odchodzenie od własnych zasad moralnych spowoduje jego upadek nie tylko w sferze publicznej, ale i w życiu prywatnym.
„Granica” jest połączeniem powieści psychologicznej, realistycznej, kryminalnej oraz sensacyjnej.
Nałkowska ukazała w niej motywy:
Wątkami są: miłość Zenona i Elżbiety; romans Zenona z Justyną; kariera Ziembiewicza.
„Granica” Z. Nałkowskiej została napisana w stylu retrospektywnym (inwersja czasowa). Powstała ona w okresie międzywojennym i porusza ówczesne problemy społeczne, takie jak aborcja czy problemy gospodarcze. Pokazuje również przekrój społeczeństwa polskiego z lat 30. XX wieku.
Bohaterowie pierwszoplanowi:
Drugoplanowi:
Powieść zaczyna się od skandalu, który wywołał nieżyjący już Zenon Ziembiewicz. Miał on bowiem romans z Justyną Bogutówną, jak podają nagłówki gazet.
Zenona Ziembiewicza poznajemy jako syna dzierżawcy majątku w Boleborzy, którego właścicielami są państwo Tczewscy. Jego ojciec, Walerian, jest dumny ze swego szlachectwa. Zenon uczy się w mieście, gdzie poznaje arystokratkę Elżbietę Biecką, wychowywaną przez ciotkę Kolichowską. Elżbieta podkochuje się w swoim nauczycielu francuskiego. Zenon natomiast wyjeżdża do Paryża, aby kontynuować swoją edukację. Kiedy wraca do swojej ojczyzny, poznaje córkę ówczesnej kucharki państwa Tczewskich – Justynę Bogutównę. Teraz dziewczyna pracuje u jego rodziców w folwarku, za tyle, ile zje. Justyna i Zenon wdają się w romans. Matka Ziembiewicza, Żańcia, przymyka oko na cielesne uciechy swojego syna ze służbą, jak robiła to wtedy, gdy zdradzał ją jej mąż Walerian.
Zenon wraca najpierw na studia do Paryża, potem zaś znów do miasta, gdzie ponownie spotyka Elżbietę. Jest ona teraz właścicielką kamienicy swojej ciotki.
W tym czasie zachorowała matka Justyny, Bogutowa. Musiała zostać przewieziona do miejskiego szpitala. Tam poddano ją operacji, jednak kobieta i tak zmarła. Justyna zamieszkuje w kamienicy Kolichowskiej, u swej przyjaciółki Jasi. Kochankowie z Boleborzy przypadkowo spotykają się na ulicy w mieście. Ich romans odżywa na nowo. Zenon dostaje propozycję objęcia stanowiska redaktora w gazecie o nazwie Niwa. Coraz częściej dochodzi on do wniosku, że łatwo przychodzi mu rozszerzanie granicy swej moralności.
Elżbieta dowiaduje się od Zenona o jego zdradzie z Justyną, która jest z nim w ciąży. Kobieta wybacza swojemu narzeczonemu tę nielojalność.
Wkrótce Zenon proponuje Justynie pieniądze na aborcję i zmusza ją do usunięcia ciąży. Dziewczyna załamuje się i próbuje targnąć się na własne życie.
Zenon i Elżbieta biorą ślub, rodzi im się syn Walerian. Kariera Ziembiewicza szybko się rozwija, staje się on prezydentem miasta.
Justyna grozi Zenonowi, że go zabije. Zjawia się w jego biurze i polewa mu oczy kwasem, w wyniku czego traci on wzrok. Wkrótce Zenon popełnia samobójstwo, strzelając sobie w usta.
Zostaw komentarz